Ik had eigenlijk net zo goed het etiket “acoustic guitar music” kunnen bovenhalen om deze plaat van een label te voorzien, maar bon, wie de man al even kent, situeert hem als vanzelf binnen de jazz. Dat komt, omdat hij meestal te horen is op staande bas, aan de zijde van Avishai Cohen, Mulatu Astatke of Ravi Coltrane. Om zich op dat instrument een plaats te verwerven, ging de jonge Tal van het onooglijk kleine Harashim in Israel naar het iets grotere New York -een studiebeurs kwam daarbij van pas- en algauw werd hij omarmd door de fine fleur van de New York-scene die nogal wat muzikanten van Joodse komaf telt, zoals we weten.
Nochtans was de staande bas niet de eerste liefde van de nog altijd jonge muzikant: hij begon al op zijn tiende met akoestische gitaar en dat is dus nu het instrument waar hij naar terugkeert voor zijn eerste soloplaat.

In die keuze werd hij wel een beetje geholpen door Covid: op)treden en reizen waren lange tijd onmogelijk en dus waren muzikanten in flinke mate op zichzelf aangewezen om weg te kunnen met hun creativiteit. En dus keerse Tal terug naar het dorp van zijn jeugd om daar, alleen en van geen mens gestoord, te werken aan een plaat, waarvan de eerste zaadjes nochtans al bijna tien jaar geleden gepland werden: in de loop van zijn jaren onderweg, had Tal her en der stukjes en flarden muziek geschreven en die vormen vandaag de basis van deze CD

Die bevat acht van dergelijke muzikale schetsen, ontstaan zowel in Londen als in New York, Brazilië en Argentinië. Alles samen klokken die af net onder het half uur en geven ze een redelijk goed beeld van wie de uzikant Tal Mashiach is en vooral hoe muziek klinkt bij hem, als de omstandigheden wijzigen. Zo klinkt Merengue Mediterranéo” een stuk opgewekter dan bijvoorbeeld het heel dromerige openingsstukje “Sheleg” en is “Kaitz’ een jazzy nummer dat wel zichzelf geschreven heeft. Dat gebeurt soms, dat akkoorden en notenreeksen als vanzelf uit een instrument lijken te ontsnappen en de muzikant eigenlijk alleen zijn vingers moet laten volgen.

Dat allemaal samen leidt tot een heel sfeervolle plaat, die een beetje extra peper en zout krijgt door de inbreng van Tal’s eerste leraar Oded Shoub op “Goats” en van zijn Oma Aviva “Vv”Mashiach als zangeres, begeleid door een strijkerstrio op “Vv & Zaco”. De plaat wordt in stijl afgesloten met “The Old Guitar”, een intieme dialoog tussen Tal en het eerste instrument van zijn hart, de akoestische gitaar. De man beheerst dat instrument tegenwoordig ten volle en weet er de mooiste melodieën mee te maken. Voor dat soort ambacht kan een mens alleen maar respect hebben en wat mij betreft, is deze plaat het perfecte middel om een anderen kant te leren kennen van de geweldige begeleider, die Mashiach ook is.

(Dani Heyvaert)